Ozark Henry verzorgt soundtrack bij Zomer in Kortrijk

Hoewel het eendje Heleen al na één dag in merkwaardige omstandigheden om het leven kwam, zet de coalitie zijn eendenoffensief in het kader van Zomer in Kortrijk dapper verder. Zo komt Ozark Henry volgende week op de proppen met een cd vol nieuwe nummers, opgedragen aan het zomergevoel in Kortrijk.

Ozark Henry, ook wel gekend onder zijn pseudoniem Piet Goddaer, is in de wolken. ‘Toen Vincent Van Quickenborne me voorstelde om enkele nagelnieuwe nummers te kwaken voor een Zomer in Kortrijk-cd, heb ik vanzelfsprekend toegehapt. Dat eendjesconcept is in de eerste plaats heel innovatief. Zeg nu zelf: welke reclamemaker is er ooit al met het idee op de proppen gekomen om iets met bad-eendjes te doen? Bovendien is dit een project dat me op het lijf is geschreven en waarin ik mijn uitzonderlijke vocale kwaliteiten eindelijk nog eens tot hun volledige recht kan laten komen. Daarnaast is het de ideale promotie voor mijn optreden in De Kreun in het najaar. Ik heb opgevangen dat de ticketverkoop niet zo vlotjes loopt als iedereen had gedacht. De plaatselijke afdelingen van Femma en Gay Pride zouden wel een groepsaankoop hebben georganiseerd, maar de ware muziekliefhebber geeft voorlopig verstek. Wat me verbaast, want hoewel ik het letterlijk adembenemende Kortrijk heb ingeruild voor de frisse zeelucht, ben ik hier nog steeds mateloos populair. Enkele van mijn beste vrienden, zoals den Duf, hebben al beloofd dat ze me aan de ingang van De Kreun een warm onthaal zullen geven. Ik kan nauwelijks wachten tot oktober!’

Piet ziet het project volledig zitten. ‘Dit wordt met voorsprong mijn beste cd in jaren, en dat wil wat zeggen. Naast negen eigen schrijfsels zal ik ook covers van Johnny Turbo’s ‘Vis in de Leie’ en ‘Alle eendjes zwemmen in het water’ inkwaken. Het enige nadeel is dat de burgemeester heeft geëist dat er ook een duet op de plaat zou komen, iets waarvoor ik, sinds die dramatische song met Sarah Bettens, niet echt meer voor warm loop. Maar goed, dit was zowat de enige toegeving die ik moest doen, en aan het maken van artistieke concessies ben ik de voorbije jaren wel gewend geraakt. Het zou gaan om een geile samenzang met ene Hilde Verduyn, een lokale neringdoenster die iets heeft met schoenen en waarvan wordt gefluisterd dat ze zich nuttig maakt in de gemeenteraad. Haar zwoele stemgeluid zou volgens Vincent, toch een fervent liefhebber van het lichtere levenslied, perfect samengaan met mijn eigen timbre. Je t’aime moi non plus van Gainsbourg en Birkin zal erbij verbleken, ik zweer het u! Ik kwaak er enorm naar uit.’

De cd is gratis voor iedereen die het Zomer in Kortrijk-eendje als Facebook-profielfoto of Twitter-avatar gebruikt en kan vanaf volgende week maandag 1 juli worden afgehaald in Den Bras. Dwarsliggers die geen promo maken, betalen 30 euro.

Islamitisch meidencombo Sluier is de populairste band van Kortrijk

De succesvolste band van Kortrijk? U denkt waarschijnlijk meteen aan Goose, Balthazar, Turbo Alive Band of zelfs Ozark Henry, het uit de hand gelopen project van de ondertussen uitgeweken bard Piet Goddaer. Allemaal mis, want op basis van de verkoopcijfers en het aantal concertbezoekers worden deze pietluttige bandjes los uit het wiel gereden door Sluier, een – u leest het goed – islamitische vrouwenband waarvan de vijf leden zich angstvallig schuilhouden achter een niqab.

Meer dan 400.000. Dat is het duizelingwekkende aantal exemplaren dat de islamitische deathmetal meidengroep Sluier wereldwijd reeds verkocht van zijn in metalkringen felgeprezen debuut ‘Queens of the Stoning Age’. De populariteit van deze felle moslimwijven strekt zich uit over de hele wereld, gaande van de weinige resterende Kortrijkse theehuizen tot de grootste concertzalen van Riadh en Islamabad. We spreken af met Sluier-frontdame Aïsha in de kelder van een niet nader gespecifieerde voormalige belwinkel in de Zwevegemsestraat. De gastvrouw, het gezicht helemaal verscholen achter een pekzwarte niqab, verwelkomt ons in accentloos Nederlands, met een korzelige stem en een stel vermoeide, maar prachtige ogen. “Excuseer me voor de heesheid”, zegt ze terwijl ze ons een thee uitschenkt. “We zijn net terug van een slopende tournee door Saoedi-Arabië, en al dat uitzinnig gekrijs is op mijn stembanden geslagen. Daarvoor speelden we ook al in enkele gigantische tentenkampen in Libanon. Op een bepaald optreden stonden daar 150.000 Palestijnse vluchtelingen te headbangen en mee te brullen met onze bekendste songs. Hallucinant gewoon.”

“Zoals onze naam al doet vermoeden, zijn we gestart als een Slayer-coverband”, gaat Aïsha onverstoorbaar verder, “een thrashmetalgroep die we al heel lang bewonderen. We brachten eigenzinnige versies van hun populairste nummers, en gaven hen alternatieve titels die beter in de smaak vielen bij ons publiek, dat toch vooral uit moslims bestaat. Zo maakten we van ‘South of Heaven’ ‘North of Mekka’ en van ‘Hell Awaits’ ‘Virgins Await’. Onze demo werd opgepikt door Jihad Records, een Marokkaans platenlabel, en we mochten meteen ons debuut opnemen, met de bekende Egyptische producer Ibrahim Ke-Tel Muzik achter de knoppen. En zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Naar het schijnt schuwen de dames tijdens hun optredens de controverse niet. “Neen, totaal niet. We durven al eens uitdagen. In Egypte hebben we onlangs een ketel varkensbloed over de eerste rijen gekieperd. Daar konden ze bij de Moslimbroeders niet echt om lachen, maar we haalden er wel de internationale pers mee. En als gadget krijgt iedereen op onze optredens bij het binnenkomen een buidel vol grote kiezels, natuurlijk gemaakt van plastic. De traditie is dat ze ons daarmee bekogelen tijdens ‘Stoned ‘til Death’, ons hardste en populairste nummer. Als we in Teheran of Kaboel optreden, is het wel oppassen geblazen, want er zijn altijd wel onnozelaars die echte keien en zelfs bakstenen naar binnen proberen te smokkelen.”

De hamvraag is natuurlijk of hun muziek en teksten binnen hun eigen geloofsgemeenschap wel worden getolereerd. “Af en toe is er wel eens een imam die tegen ons van leer trekt, maar de meesten beschouwen Sluier als betere reclame voor de allochtone Belg en de moslim dan pakweg die kutmarokkaantjes die de politie van Anderlecht met stenen bekogelen of die gefrustreerden die Vlaamsche deernen met te korte rokjes bespuwen. Onze mannen moeten ook niet veel memmen, of ze mogen ’s avonds zelf hun potje koken in plaats van laveloos de cafés in ‘t Straatje en de bankjes in het Begijnhofpark onveilig te maken.”

Heeft Sluier eigenlijk ook fans onder Kortrijkse niet-moslims? “Natuurlijk! Voor vele seculiere metalfans en andere muziekliefhebbers zijn we een echte gimmick geworden, en een band die iedereen minstens één keer wil gezien hebben. En af en toe is er ook wel eens een verlopen anarchist of een groene jongen die wil indruk maken met een keffiyeh (een zogenaamde ‘arafatsjaal’ – nvdr). Die pakken we dan van op het podium keihard aan. De Palestijnse strijd is nu eenmaal een strijd van de moslims in het algemeen en de Palestijnen in het bijzonder. We kunnen de hulp van die geitenwollen sokken en andere bietekwieten missen als kiespijn.”